การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาประวัติศาสตร์เรื่องการศึกษาค้นคว้าประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านดงป่าหวาย อำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อสร้างและทดสอบประสิทธิภาพชุดกิจกรรมการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านดงป่าหวาย ตามเกณฑ์มาตรฐาน75/75 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาประวัติศาสตร์ เรื่องการศึกษาค้นคว้าประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยใช้การเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ก่อนเรียนและหลังเรียน 3) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้การเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 10 คน โดยเลือกแบบเจาะจง (Specific samplegroup) รูปแบบการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi Experimental research) ด้วยวิธีการใช้กลุ่มทดลองเดี่ยวเพื่อวัดผลก่อนและหลังการทดลอง (Onegroup Pretest - Posttest) เครื่องมือทีใช้ในการวิจัยได้แก่ แผนการจัดการเรียน และแบบทดสอบความคิดเห็นของนักเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าร้อยละ และสถิติทดสอบค่า t-test) แบบ Dependent Sample

ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการทดสอบประสิทธิภาพชุดกิจกรรมการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่5 มีประสิทธิภาพ 79/85.33 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไว้คือ 75/75 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่อง การศึกษาค้นคว้าประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้การเรียนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผลความคิดเห็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนอยู่ในระดับมากเท่ากับค่าเฉลี่ย 4.34