นวัตกรรมขับเคลื่อนพัฒนาสังคม: บทบาทขององค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน

  • ประเสริฐ ปอนถิ่น มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • นพดณ ปัญญาวีรทัต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • อภิรมย์ สีดาคำ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • ทิพาภรณ์ เยสุวรรณ์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
คำสำคัญ: นวัตกรรม, การพัฒนาอย่างยั่งยืน, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น, อปท, มิติเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสำคัญของนวัตกรรมในการขับเคลื่อนการพัฒนาสังคม และบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) ในการนำนวัตกรรมมาประยุกต์ใช้เพื่อบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน โดยบทความจะอธิบายถึงนิยามและประเภทของนวัตกรรมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสังคม รวมถึงยกตัวอย่างนวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จ นอกจากนี้ ยังจะอธิบายถึงหลักการและมิติต่างๆ ของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ความสำคัญของการพัฒนาอย่างยั่งยืนต่ออนาคต และบทบาทของ อปท. ในการขับเคลื่อนการพัฒนาอย่างยั่งยืนตามกฎหมาย อำนาจ หน้าที่ และบทบาทที่กำหนดไว้

บทความจะนำเสนอแนวทางและกลยุทธ์ที่ อปท. สามารถนำไปใช้ในการส่งเสริมและสนับสนุนนวัตกรรม รวมถึงศึกษาค้นคว้ากรณีศึกษาของ อปท. ที่ประสบความสำเร็จในการนำนวัตกรรมมาพัฒนาสังคม เพื่อเป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับ อปท. อื่นๆ ในการนำไปปรับใช้ให้เหมาะสมกับบริบทของตนเอง

บรรณานุกรม

กรมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2566). รายงานการพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: กรมการปกครองส่วนท้องถิ่น.

โกวิทย์พวงงาม. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: บริษัทสำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด

เทศบาลนครขอนแก่น (ออนไลน์) https://www.kkmuni.go.th/ (เข้าถึงข้อมูล 21 กรกฎาคม 2567).

เทศบาลเมืองหัวหิน (ออนไลน์) https://www.huahin.go.th/new/frontpage (เข้าถึงข้อมูล 21 กรกฎาคม 2567).

เทศบาลเมืองท่าชี (ออนไลน์) https://www.thachi.go.th/frontpage (เข้าถึงข้อมูล 21 กรกฎาคม 2567).

สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. http://www.nesac.go.th (เข้าถึงเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2567).

สถาบันพระปกเกล้า (ออนไลน์) http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title (เข้าถึงข้อมูล 25 กรกฎาคม 2567).

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (พ.ศ. 2566-2570). แผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักความร่วมมือด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมระหว่างประเทศ สำนักงานปลัดกระทรวง ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2556). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2548).สุดยอดนวัตกรรมไทย.กรุงเทพฯ : สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.

Brundtland, G. H. (1987). Our Common Future (The Brundtland Report). Oxford University Press.

Loveridge, D., & Street, P. (2005). Local Authorities and the Promotion of Innovation: A Global Perspective. OECD Publishing.

Mulgan, G. (2019). Social Innovation: How Societies Find the Power to Change. Policy Press.

Robson, W. A. (1953). “Local Government” in Encyclopedia of Social Science. Vol. x

Sachs, J. D. (2015). The Age of Sustainable Development. Columbia University Press.

Wolfram, M. (2018). “Cities Shaping Grassroots Niches for Sustainability Transitions: Conceptual Reflections and an Exploratory Case Study.” Journal of Cleaner Production
เผยแพร่แล้ว
2024-09-07