The Wisdom of Creation Lanna Buddhist arts Towards for influence and relations in Multicultural
Abstract
This academic article aims to: 1) study the wisdom behind the creation of Lanna Buddhist art, and 2) analyze the principles and application of Lanna Buddhist art in both historical and contemporary multicultural contexts. The study reveals that: 1) The wisdom in creating Lanna Buddhist art developed through the influence of Buddhism and Buddhist art from significant cultural centers, which evolved further due to various factors leading to its peak. 2) The intellectual value embedded in Lanna Buddhist art reflects key Buddhist principles and demonstrates a methodological evolution in its creation, resulting in art that holds significant value and influence in multicultural societies, both historically and in contemporary cultural contexts.
References
ธนธร กิติกานต์. (2557). “มหาธาตุ”. นนทบุรี: โรงพิมพ์มติชนปากเกร็ด.
นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว. (2557). เยือนถิ่นแผ่นดินพุทธ บังกลาเทศ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยามปริทัศน์.
บุญชู โรจนเสถียร. (2548). ตำนานสถาปัตยกรรมไทย 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัทโรงพิมพ์กรุงเทพ(1984) จำกัด.
ปัญญา เทพสิงห์. (2548). ศิลปะเอเชีย. กรุงเทพมหานคร: บริษัทแอคทีฟ พริ้นท์ จำกัด.
พรรณเพ็ญ เครือไชย. (2546). นพีสีเชียงใหม่ บทความ“ลานนา หรือ ล้านนาน”. สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ บรรณาธิการโดย มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด,ชัปนะ ปิ่นเงิน.เชียงใหม่: โรงพิมพ์มิ่งเมือง.
พระมหาดาวสยาม วชิรปัญโญ. (2555). พระพุทธศาสนาในลาว (Buddhism In Laos).กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
พราหมณ์นราสุธรรมภี. (2559).มหาธาตุเจดีย์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: หจก. เรือนแก้วการพิมพ์.
พิสิฏฐ์ โคตรสุโพธิ์. ธเนศ ศรีวิชัยลำพันธ์. วีระพงษ์ แสง-ชูโต. (2557). การถ่ายทอดศิลปะและวัฒนธรรมภูมิปัญญาล้านนาสู่สังคมโดยผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่น ( The Parting and Teaching of Art and Culture, in the Tradition of Lan na Wisdom to Society by local Scholars). เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์เชียงใหม่.
เพิ่มศักดิ์ วรรยางกูร. (2545). วิถีธรรมวิถีไทย. กรุงเทพมหานคร: อาร์ทลีย์ เพรส.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนาพร เศรษฐกุล. (2552). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจวัฒนธรรมแอ่งเชียงใหม่-ลำพูน.กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
วรวัตร เขียวติ๊บ. (2567). เจ้าของโรงหล่อกุลวัฒนา บ้านปูคา อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. สัมภาษณ์.
วัดป่าพุทธคยา รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย (หลวงพ่อจิ๋ว พุทฺธญาโณ, ออนไลน์ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=26&t=44886 [สำรวจข้อมูล 09/08/67]
วัดพระนางจามเทวี, ตำบลบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรีออนไลน์,https://www.tiktok.com/@phunlop365/video/7172706215443664133, [สำรวจข้อมูล [09/08/67]
วินัย พงศ์ศรีเพียร. (เมธีวิจัยอาวุโส สกว.). ความสำคัญของรัชกาลพระญาติลกราชในประวัติศาสตร์ล้านนา เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ 600 ปี ติโลกราชากับมิติทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ล้านนาในยุคปัจจุบัน” วันที่ 10 กรกฎาคม 2552 ณ หอประชุมอาคารรวมวิจัยและบัณฑิตศึกษา สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2556). พุทธศิลป์สมัยรัตนโกสินทร์ พัฒนาการของงานช่างและแนวคิดที่ปรับเปลี่ยน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2554). พุทธปฎิมางานช่างพลังแห่งศรัทธา. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
ศิริศักดิ์ อภิศักดิ์มนตรี. (2549). เมืองประวัติศาสตร์เชียงแสน. กรุงเทพมหานคร: ถาวรกิจการพิมพ์จำกัด.
ศูนย์ศึกษาเอกสารโบราณ (ศ.อ.บ.). (2559). ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับ นักเรียน นักศึกษา และประชาชน. เชียงใหม่: บริษัท ทรีโอแอดเวอร์ไทซิ่ง แอนด์ มีเดีย จำกัด.
สังข์ พัธโนทัย (สารนาถ). (2555). เยี่ยมไทยอาหม สายเลือดของเรา. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยามปริทัศน์.
อุดม เชยกีวงศ์. (2550). พระเจ้ามังรายมหาราช (พญามังรายมหาราช). กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์ภูมิปัญญา.
Carol Stratton. (2004). Buddhist Sculpture of Northern Thailand. Thailand: Silkworm.
Denise Heywood. (2005). Ancient Luang Prabang. Thailand: Sirivatana Interprint. Public Co., Ltd.